PLEN
Główna Konkurs Rys historyczny Moda damska Moda męska Modrzejewska Ciekawostki E-learning Inne
Modrzejewska
Biografia
Autokreacja
Madame Helena - film
Moda Modrzejewskiej
Kostiumy i suknie
Paleta kolorów
Nauka sztuki krawiectwa damskiego
Bielizna
Zachowane kostiumy
Porcja
Katarzyna Aragonska
Laodamia
Adrianna i Camilia
Rozalinda
Kleopatra
Koronki
Beatrycze
Zakończenie
Fotografia
Helena Modrzejewska i Leopold Kronenberg
INSPIRACJE: Fotogaleria
REKONSTRUKCJE: Opisy strojów i wykroje
Krynolina Radziwiłłówna (1865)
Krynolina z aksamitkami (1865)
Atłasowa (1867)
Krynolina w pasy (1868)
Krynolina z meandrami (1869)
Amazonka (1870)
Turniura balowa 1 (1871)
Turniura balowa 2 (1871)
Maria Stuart (1872)
Córka króla (1873)
Princesska z kwiatkami (1878)
Julia (1878)
Kleopatra (1880)
Princesska z futrem (1880)
Princesska biało-czarna (1882)
Frędzle (1884)
Turniura biała (1885)
Turniura z szabelką (1886)
Balowa z koralikami (1891)
Secesja guziki (1898)
Strój kąpielowy (1900)
Sececja klasyczna (1903)
Helena Modrzejewska – biografia

Barbara Szewczyk
Helena Modrzejewska – polsko-amerykańska aktorka drugiej połowy XIX w., specjalizująca się w trudnym dramatycznym repertuarze teatralnym. Najbardziej ceniła sobie sztuki Williama Szekspira i Friedricha Schillera. Jej sztandarowymi rolami były tytułowe postaci sztuk: Adriana Lecouvreur Eugène’a Scribe’a i Ernesta Legouvé oraz Maria Stuart Schillera.
Grała wszystkie szekspirowskie heroiny: Julię w Romeo i Julii, Ofelię w Otellu, Kleopatrę w Antoniuszu i Kleopatrze, Rozalindę w Jak wam się podoba, Violę w Wieczorze Trzech Króli, Porcję w Kupcu weneckim, Lady Makbet w Makbecie, a także Małgorzatę w Fauście Johanna Wolfganga Goethego, Camilię w Damie Kameliowej Aleksandra Dumasa syna, Luizę w Intrydze i miłości Schillera.
Urodzona jako Helena Benda w mieszczańskiej rodzinie w 1840 r. w Krakowie. Aktorskie szlify zdobywała w amatorskiej trupie teatralnej, prowadzonej przez jej pierwszego partnera życiowego Gustawa Zimajera, który oparł repertuar ich grupy na Helenie, jako głównej aktorce, a także wymyślił dla niej pseudonim Modrzejewska. Młoda aktorka wplatała ambitne dramaty w lekki repertuar prowincjonalnego teatru.
W 1865 r. przeniosła się do Krakowa, gdzie na dobre rozpoczęła się jej kariera. Modrzejewska bardzo skrupulatnie przygotowywała się do każdej roli. Uważała, że każdy element sztuki jest tak samo ważny, dlatego z niezwykłym pietyzmem projektowała i wykonywała stroje sceniczne. Studiując biblioteczne zbiory, przerysowywała kostiumy historyczne, a przy projektowaniu nie zapominała o najmodniejszych fasonach, by potem cieszyć oczy wymagającej publiczności.
Rozkochiwała w sobie mężczyzn. Grała tak, by zawsze wyglądać pięknie. Realizm mieszała z najwyższym artyzmem. Ściskała serca, karmiąc oczy najefektowniejszymi pozami ciała, przybranymi w piękne kostiumy. Jednym z jej adoratorów był poznański arystokrata Karol Chłapowski, za którego w 1868 r. wyszła za mąż. Tego samego roku przeniosła się do stolicy.
Jej przyjazd do Warszawy poprzedziła kampania reklamowa w amerykańskim stylu. W Warszawie szybko zdobyła status gwiazdy. Zbierała najwspanialsze recenzje. Modrzejewska stała się matką nie tylko polskiego teatru, ale i sztuki polskiej. Prowadziła salon artystyczny, w którym wypromowała takie nazwiska jak Józef Chełmoński, Stanisław Witkiewicz czy Henryk Sienkiewicz.
W 1876 r. wyjechała wraz z rodziną i przyjaciółmi do Stanów Zjednoczonych, by wstąpić na scenę amerykańską. Zadebiutowała w Teatrze Kalifornijskim w San Francisco. Dwa lata później grała z powodzeniem w Anglii i Irlandii. Potem wróciła do Ameryki i osiedliła się na stałe w południowej Kalifornii. Przez 35 lat przejeżdżała Stany Zjednoczone, wielokrotnie występując w dziesiątkach miast i miasteczek. Była najpopularniejszą amerykańską aktorką drugiej połowy XIX wieku.
Modrzejewska stała się symbolem nowoczesnej kobiety. Drogą swojego życia wpisała się w grono emancypantek, dzięki którym powstało nowoczesne społeczeństwo. Wypromowała wielu artystów, między innymi Ignacego Paderewskiego, któremu zafundowała studia muzyczne w Wiedniu, a który przecież po latach, jako dyplomata, miał swój niekwestionowany udział w odzyskaniu przez Polskę niepodległości.
Modrzejewska grała niemal do końca życia. Zmarła w 1909 r. w Newport Beach nad brzegiem Pacyfiku. Po dziś dzień jest ważną postacią dla południowej Kalifornii. Wiele miejsc w hrabstwie Orange nosi jej imię. Wielu poetów pozostawiło po sobie wiersze na jej cześć. Henryk Sienkiewicz nazywał ją „Gołębiem o orlich skrzydłach”, ona sama tak mówiła o swojej wyjątkowej chęci do pracy i działania: „Stokroć lepiej cierpieć i żyć niż spać! Z hamletowskiego «Być, albo nie być», ja mówię: Być, być, być! Wszystkie moce duszy zebrać i iść dalej ciągle – i ciągle wyżej!”
© Muzeum Pałac w Wilanowie 2011. Wszelkie prawa zastrzeżone.
stat