PLEN
Główna Konkurs Rys historyczny Moda damska Moda męska Modrzejewska Ciekawostki E-learning Inne
Konkurs
Laureaci
Młode talenty - rekonstrukcje
Młode talenty - inspiracje
Prezentacja prac
Reportaż z gali
Iwona Tober
Opis
O wystawie
Wystawy - galeria zdjęć
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Muzeum Historyczne w Białymstoku
Muzeum Starego Teatru w Krakowie
Historical Society of San Juan Capistrano w Kalifornii
Księga pamiątkowa
Katalog
Plakaty
Podsumowanie REKONSTRUKCJE
Poprzedni konkurs
Młode talenty - inspiracje
Grzegorz Matląg
Helena Modrzejewska żyła w czasach wyjątkowo inspirujących pod względem mody, mogła nosić nie tylko suknie na krynolinach, turniurach czy smukłe princeski, lecz także kolorowe suknie secesyjne. Bohaterka konkursu miała też niesamowite życie ‒ jako znakomita aktorka była uwielbiania i podziwiana nie tylko w Polsce, ale również w Stanach Zjednoczonych. To wszystko sprawiło, że z pomysłami na kreacje uczestnicy konkursu raczej nie mieli kłopotów. Największą trudność sprawił im wybór i interpretacja materiałów źródłowych, dokumentujących życie i stroje aktorki.

Nie da się ukryć, że przed uczestnikami konkursu postawiono trudne zadanie przeniesienia mody czasowo odległej i dziś już niezrozumiałej, ale interesującej ze względu na jej bogactwo i dystyngowaną formą. Piękne stroje sceniczne, w których występowała Helena Modrzejewska, były ówczesnymi interpretacjami innych mód i kultur, co poszerzało temat. Tak więc łatwo można było popaść w banalność interpretacji, przesadę czy niepotrzebne udziwnienia.

W nadesłanych pracach mamy okazję zobaczyć, na jak wiele sposobów można te same motywy przekształcać, bawić się formą, nawiązywać do konkretnych elementów dziewiętnastowiecznych strojów, tworząc nowe, niesamowite kreacje. Widzimy tu różne style i podejście do mody ‒ od projektów eleganckich i wieczorowych przez całkowicie racjonalne, codzienne aż do eksperymentalnych.

Zwycięska praca Klaudii Kukuły może wzbudzać kontrowersje . Na pierwszy rzut oka jest to banalna, prosta sukienka dzienna, uszyta z niezbyt szykownych materiałów, prosta w formie. Jednakże to, co zachwyca w tym projekcie, to wyjątkowa finezja i kunszt takiej właśnie inspiracji eleganckim kostiumem teatralnym Heleny Modrzejewskiej, przykuwającym wzrok japonizującym wzorem w żurawie. Autorka w bardzo współczesny sposób skorzystała z motywu żurawia i przeniosła go na zgrabną, a przede wszystkim użytkową formę sukienki, która idealnie prezentuje się nie tylko na modelce. Dostrzegamy tu wyraźne nawiązanie do myśli estetycznej, kryjącej się za oryginalną suknią Modrzejewskiej ‒ fascynację naturą, jej bogactwem, jak też sztuką i kulturą Orientu. Podział kolorystyczny i materiał, a także sposób ozdobienia wpisują się idealnie w surową, a przy tym pełną finezji estetykę Japonii. Nie ma tu zbędnych ozdobników ani objętości, kojarzącej się z epoką, z której pochodzi oryginalny strój. Warto jednak zwrócić uwagę na rękaw, nawiązujący do ekstrawaganckiej mody na bufiaste rękawy sukni. Ten projekt bez wątpienia mógłby się znaleźć na pokazie niejednego uznanego projektanta mody, z pewnością odniósłby też sukces komercyjny i znalazł godne miejsce w niejednej szafie.

Drugie miejsce zajęła praca Igi Sylwestrzak ‒ skrajnie inna od poprzedniego modelu. Jest to całkowicie odmienne podejście do projektowania, z silnie zaznaczonym odniesieniem do mody współczesnej. Kreacja inspirowana jest suknią z prywatnej fotografii Modrzejewskiej, pochodzącej z 1869 roku, o kontrastowym i geometrycznym zdobieniu, surowej w formie. Te cechy zostały wzięte pod uwagę przy tworzeniu sztywnego filcowego płaszcza. Geometryczne motywy zostały w bardzo współczesny sposób nie tylko przeskalowane, ale zaprojektowane na nowo. Te same wzory z oryginału zainspirowały autorkę projektu konkursowego do stworzenia nietypowych rękawów. Cała forma płaszcza, sztywna, dzwonkowata, odnosi się do pełnego, gładkiego kształtu sukni. Widać tu zarówno wpływ współczesnej mody japońskiej, jak i minimalizm oraz architektoniczne podejście do stroju. Ciekawy sposób przeniesienia nie tylko motywu zdobniczego, lecz także formy oryginalnej sukni zachwyca. Mimo ekstrawaganckiej formy praca jest wyjątkowo wyważona.

Trzecią nagrodzoną pracą jest ubiór wykonany przez Darię Woszczatyńską, inspirowany kostiumem do roli Barbary Radziwiłłówny, bogaty w perły, które w interpretacji uczestniczki konkursu uzyskały postać korali oblekanych materiałem . Surrealistyczna estetyka tej kreacji przywodzi na myśl zarówno projekty genialnej Elsy Schiaparelli, która wprowadziła do mody motywy surrealistyczne, jak i dzisiejszy lekki, zabawny sposób projektowania Miucci Prady. Ciekawym zabiegiem jest wykorzystanie samego wizerunku Modrzejewskiej i naniesienie go na plecy żakietu. Dzisiejsza moda uliczna chętnie wykorzystuje nadruki, w nagrodzonej sukni wizerunek artystki jest narysowany ręcznie. Ubiór balansuje na granicy kiczu i kostiumu, pozostając jednak w bezpiecznej od nich odległości. Może jest to strój nie dla każdego, lecz o prostej, bardzo kobiecej formie, z delikatnymi elementami, nawiązującymi do epoki Heleny Modrzejewskiej, z zabawną, a jednocześnie zdecydowanie odważną interpretacją tematu.

Jedno z dwóch wyróżnień otrzymała Justyna Helena Lasota, autorka jeszcze innej inspiracji kostiumem do roli Barbary Radziwiłłówny . Tutaj bogate zdobnictwo skonfrontowano z bardzo niezobowiązującą formą, zaczerpniętą z mody ulicznej. Pelerynka z wielkim kapturem zdobiona perłami raczej nie kojarzy się z wytwornymi sukniami balowymi, mimo to jest im w jakiś sposób bliska, co autorka stroju osiągnęła przez zastosowanie ciężkich pereł, naszytych w sposób podobny do oryginału kreacji. Przeskalowana forma pelerynki dodaje jej sportowego charakteru, a kaptur zastępuje czepiec matrony. Pozostała część zestawu nie zakłóca całości, a wybór materiału może się kojarzyć zarówno z wytwornymi welwetami sukni wieczorowych, jak i ze sportowym polarem.

Drugie wyróżnienie przypadło kompletowi składającemu się z rozkloszowanej spódnicy i skórzanej kurtki z baskinką. Jego autorka, Agata Żwirska, w ciekawy sposób zainspirowana stylem Heleny Modrzejewskiej, wykorzystała współczesne materiały, m.in. skórę naturalną, by stworzyć strój niebanalny . Skórzana kurtka zachwyca nieskazitelnym wykonaniem, ciekawym rozwiązaniem są też rozsuwane rękawy i powiększone biodra, co nawiązuje do sylwetki kobiety mocno ściśniętej gorsetem. Nietrudno się domyślić, że inspiracją autorki był kostium do roli Kamili z Damy kameliowej.
© Muzeum Pałac w Wilanowie 2011. Wszelkie prawa zastrzeżone.
stat