| Wykłady i warsztaty |
| Zapraszamy wszystkich zainteresowanych modą XIX wieku, a szczególnie uczestników konkursu, do udziału w wykładach i warsztatach kostiumologicznych w ramach programu Wilanów dla młodych talentów. |
| Metamorfozy w modzie XIX wieku, Muzeum Pałac w Wilanowie |
| Bogate zbiory i wnętrza pałacu wilanowskiego, a zwłaszcza dzieła mistrzów pędzla, stwarzają doskonałe warunki do prześledzenia przemian zachodzących w poszczególnych dekadach XIX wieku w modzie, w obyczajach, w sposobach urządzania i wyposażeniu wnętrz.
|
|
Bielizna II poł. XIX wieku, Muzeum Pałac w Wilanowie
|
|
XIX wiek charakteryzował się częstymi zmianami kształtu sylwetki kobiecej. A kształt ten zależał przede wszystkim od tych części garderoby, o których mówić nie wypadało, ale odgrywały niezwykle istotną w procesie zmiany rolę - mowa tu o bieliźnie. Jak wyglądała, co korygowała, co deformowała, czyli absolutne minimum wiedzy o ukrytych częściach ubioru.
|
| XIX-wieczne akcesoria mody, Muzeum Pałac w Wilanowie |
| Na wykładzie zostaną zaprezentowane przykłady XIX-wiecznych akcesoriów mody, które były ważnym uzupełnieniem ubiorów kobiecych i męskich tego okresu. Ściśle określone zasady dotyczące ubierania się sprawiły, że kobiety przebierały się nawet siedem czy osiem razy dziennie. Nazwy sukien oddają precyzyjnie okazje, na które należało mieć odpowiedni strój – suknia poranna, popołudniowa, wizytowa, wieczorowa, balowa, domowa i nocna. Do każdej z tych sukni obowiązywały inne dodatki. Należały do nich, rękawiczki, pantofelki, szale, wachlarze, torebki, koronki, chusteczki, nakrycia głowy. |
| Żałoba narodowa w krynolinie i czamarze, Muzeum Pałac w Wilanowie |
| W zniewolonej Polsce pierwsza połowa lat sześćdziesiątych upłynęła pod znakiem żałoby narodowej, ogłoszonej w marcu 1861 roku, i stłumionego powstania styczniowego. Powszechnie przestrzegany, niepisany nakaz noszenia ubioru jednolicie czarnego, skromnego, pozbawionego ozdób, nie usunął z garderoby Polek najmodniejszego fasonu – krynoliny. Mężczyźni w tym okresie dla podkreślenia strojem swojej patriotycznej postawy, sięgnęli do tradycji polskiego ubioru narodowego, dużym powodzeniem cieszyła się też staropolska czamara. |
| Początki przemysłu modowego, Muzeum Pałac w Wilanowie |
| Rozwój przemysłu tekstylnego bez wątpienia wpłynął na wiele dziedzin życia społecznego XIX wieku. Jego pierwsza połowa to okres mechanizacji druku na tkaninach oraz usprawnienia procesów tkania i przędzenia. W 1856 roku wynalezienie aniliny, pierwszego sztucznego barwnika, przyniosło ogromne zmiany w kolorystyce tkanin. Maszyny do szycia produkowane przez Isaaca Merrita Singera od 1851 roku zostały natychmiast wykorzystane w przemyśle. Tak powstawała odzież gotowa. We Francji pierwsza produkowana masowa odzież, była tania, ale w źle dobranych rozmiarach. Kontrastem dla przemysłowo produkowanej damskiej odzieży gotowej był rynek haute couture. Angielski krawiec Charles Frederick Worth w 1857 roku otworzył w Paryżu swój pierwszy dom mody, tworząc podwaliny przemysłu modowego, istniejącego do dziś. |
| Ubiór historyczny i jego sceniczna kreacja, Muzeum Pałac w Wilanowie |
| Przygotowanie kostiumu scenicznego wymaga wyobraźni i wiedzy z historii ubioru.
W czasach Heleny Modrzejewskiej aktorzy, posługując się własnym wyobrażeniem
o ubiorze historycznym danej epoki sami byli projektantami swoich scenicznych kreacji. Cechy stylowe tych ubiorów widoczne były bardziej w detalach niż w kroju. Współcześnie projektowaniem ubiorów teatralnych i filmowych zajmują się kostiumografowie, którzy dysponują wiedzą o historii kroju i surowcach, co daje im możliwość zbliżenia się do historycznej prawdy. |
| Warsztaty w Magazynie Tkanin, Muzeum Narodowe w Warszawie |
| Uczestnicy zajęć będą mieli okazję zapoznać się z przykładami tkanin i ubiorów z XIX w., detalami kroju i sposobami wykończenia, przeanalizować zmiany konstrukcyjne wprowadzone na przestrzeni czasu, a także obejrzeć zbiór akcesoriów mody: pantofelki, wachlarze, torebki, koronki, chusteczki, nakrycia głowy. |
| Na salonach – warsztaty tańca, Muzeum Pałac w Wilanowie |
| Jaka etykieta panowała na salonach XIX wieku? W co wypadało się ubrać i jak zachować podczas przyjęć, wieczorków, rautów, bali czy herbatek? Co należało do obyczaju i dobrego tonu, a czego powinni unikać jak ognia bywalcy salonów? Jakie tańce i zabawy panowały na śliskich posadzkach salonów? Wśród tych ciekawostek nie zabraknie praktycznej nauki tańców salonowych: poloneza, mazura, polki lub kadryla i kontredansa. Jaką korzyść z tego savoir-vivre’u można odnieść współcześnie? |
| Helena Modrzejewska – ikona stylu, Muzeum Pałac w Wilanowie |
| Helena Modrzejewska znana była z tego, że sama szyła część swoich kreacji. Musiała zatem posiadać wiedzę do tego konieczną. Śledziła najnowsze trendy nie tylko w zdobieniu, ale i w kroju. Tę niezbędną w procesie tworzenia ubioru wiedzę o konstrukcji kroju sukni, o tym jak się zmieniała, poznają uczestnicy wykładu. |
| Jak zmieniały się kostiumy Heleny Modrzejewskiej na przestrzeni lat, Muzeum Pałac w Wilanowie |
| Modrzejewska przywiązywała ogromną wagę do kostiumów, w których występowała.
Sama je projektowała i częstokroć szyła. Zgłębiała wiedzę na temat historii ubioru,
hołdując zarazem najnowszym trendom. Jej fotografie zachwycają nas bogactwem
strojów. W dziewiętnastowiecznym teatrze aktorzy częstokroć wcielali się w te same role wielokrotnie, ponieważ panował pewien żelazny repertuar sztuk, do których publiczność chętnie wracała. Modrzejewska wielokrotnie grając słynne heroiny Szekspira, czy Schillera odnawiała garderobę co kilka lat, by na nowo zinterpretować dramat. Często jednak wykorzystywała te same tkaniny lub przerabiała stare kostiumy, co można zauważyć analizując fotografie. Analiza jej kostiumów to fascynująca zabawa w detektywa. Na podstawie archiwalnych zdjęć i zachowanych kostiumów przedstawię proces zmian w scenicznej garderobie Heleny Modrzejewskiej.
|
|
|
